Η περιέργεια και η ανάγκη να «σε μάθω» με έσπρωξαν να μπω
στο άβατο της ψυχής σου, να κολυμπήσω παρέα με τις ενδόμυχες σκέψεις σου...
Έκλαψα με τον πόνο σου…
Ένιωσα τον φόβο σου…
Έπιασα πάτο με την απελπισία σου…
Συναισθάνθηκα τον θυμό και την οργή σου…
Κατάφερες να κρατήσεις την ψυχή σου καθαρή και αγνή με οδηγό την ελπίδα και την αγάπη και ξαναγεννήθηκες από τις στάχτες σου…
Νεοσύστατος «φοίνικας» πήρες το καράβι της ζωής σου στα χέρια σου και με επιδέξιες κινήσεις το οδηγείς στο λιμάνι σου, στα ήσυχα νερά της γαλήνης της χαράς και γιατί όχι της ευτυχίας…
Καλό σας ταξίδι γιατί
«Όταν η ψυχή μιλάει σώπασε και αφουγκράσου…»